Ένα γενικό χαρακτηριστικό κοινό σε όλους τους θρύλους που διασώθηκαν ως εμάς και που αναφέρονται σε επισκέψεις που έκαναν σε διάφορες φυλές και έθνη οι «θεοί από τη θάλασσα», είναι ότι συνήθως παρουσιάζονται με ειρηνικές διαθέσεις φέρνοντας τον πολιτισμό, με μόνη εξαίρεση τους πολεμοχαρείς Άτλαντες που λέει ο Πλάτωνας πως οι συμπατριώτες του οι Αθηναίοι χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα.
(Προϊστορική σπηλαιογραφία από την έρημο Καλαχάρι της Νότιας Αφρικής. Το ένδυμα του ατόμου είναι ασυνήθιστο για την εποχή και την τοποθεσία και δείχνει να φοράει γάντια, μπότες και άλλα ανεξακρίβωτα στολίδια.)
Υπάρχει ένα τρομερό αντίστοιχο στην ίδια μας την εποχή. Οι ιθαγενείς της Νέας Γουινέας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν καταγοητευμένοι που οι «λευκοί θεοί» ήρθαν στη χώρα τους με τις ιπτάμενες μηχανές τους φέρνοντας ένα σωρό εκπληκτικά ευρήματα και θησαυρούς που απλόχερα μοίραζαν στους κατάπληκτους και γοητευμένους ιθαγενείς, χαρίζοντάς τους μάλιστα και μαγικά γιατρικά που θεράπευαν μερικές απ’ τις αρρώστιες τους. Μέχρι σήμερα, σε απομακρυσμένα χωριά, περιμένουν να ξανάρθουν οι λευκοί θεοί τους οποίους γνώρισαν οι πατεράδες τους στα ένδοξα χρόνια 1942 – 1945 και τόσο οι ίδιοι όσο και οι απόγονοί τους φτιάχνουν κακομοιριασμένα ομοιώματα από αεροπλάνα, διαδρόμους προσγείωσης, τζιπ και στολές από καλάμια, χώμα, πέτρες και ύφασμα με την ελπίδα πως οι θαυματουργές επισκέψεις των ουράνιων θεών θα επαναληφθούν κάποια μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου