Τα βιβλία των Μάγιας

Η καταστροφή των αρχαίων ντοκουμέντων συνεχίστηκε με την με την ανακάλυψη και την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, όταν ο Επίσκοπος Ντέγο ντε Λάντα, στο Γιουκατάν, στις αρχές του 16ου αιώνα, διέταξε να καούν όλα τα χρονικά των Μάγια που είχαν βρεθεί (οι φλοιοί των δέντρων όπου ήταν γραμμένα καιγόντουσαν ωραία) καταστρέφοντας έτσι σχεδόν σίγουρα όλα τα πιθανά κλειδιά για την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών που είναι χαραγμένα σε πέτρες ή των τριών βιβλίων που γλύτωσαν το κάψιμο και τα οποία, το 1971, έγιναν τέσσερα όταν εμφανίστηκε άλλο ένα από «απόρρητες πηγές».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Επίσκοπος ντε Λάντα ενδιαφέρθηκε εκ των υστέρων για το υλικό που ο ίδιος είχε κάψει και, πολύ ταραγμένος έκανε μια ασυνάρτητη αρχαιολογική έρευνα πλάθοντας ένα φανταστικό αλφάβητο με τη βοήθεια των επιζώντων Μάγιας, οι οποίοι, φοβισμένοι, του έλεγαν όσα νόμιζαν πως ο ίδιος ήθελε ν’ ακούσει (το σύστημα γραφής των Μάγιας βασιζόταν σε ιερογλυφικά από τα οποία ελάχιστα έχουν διαβαστεί έως σήμερα). Αυτό το «αλφάβητο» των Μάγιας που δεν υπήρξε ποτέ, επέζησε και συνέβαλε στη μεγαλύτερη σύγχυση των ερευνητών του 19ου αιώνα. Σε μία περίπτωση, το φανταστικό αυτό αλφάβητο του ντε Λάντα χρησιμοποιήθηκε από δύο Γάλλους ερευνητές για να «μεταφράσουν» ένα μέρος από το διασωσμένο «βιβλίο» των Μάγιας, τον «Τροϊανό Κώδικα». Τόσο ο Μπρασσέρ ντε Μπουρπούρ όσο και ο Ωγκύστ λε Πλονζόν πίστεψαν ότι το απόσπασμα που μελέτησαν αναφερόταν στον καταποντισμό της «Χώρας των Πήλινων Λόφων, της Μου .. στον ωκεανό, μαζί με τα 64.000.000 κατοίκων της, εδώ και 8.060 χρόνια», θυμίζοντάς μας τη φράση που είπε ο ιστορικός Ρόμπερτ Σίλβερμπερ σε μία παρόμοια περίπτωση: «… έχει τη γοητεία της τρέλας, κάτι σαν μία τεράστια γέφυρα φτιαγμένη με οδοντογλυφίδες …».

Έχοντας υπόψη ότι υπάρχει πολύ μικρό ποσοστό αρχαίων γνώσεων που μπορούμε να εξετάσουμε, πολλά κείμενα που δεν μπορούμε να διαβάσουμε σωστά ή που τα διαβάζουμε αλλά είναι αντιγραφές αντιγραφών των πρωτότυπων ντοκουμέντων και πολύ συχνά με λάθη και παραλείψεις (οι θαλάσσιοι χάρτες της αρχαιότητας έχασαν πολλή απ’ την ακρίβειά τους με τις συνεχείς αντιγραφές) αντιλαμβανόμαστε παρ’ όλ’ αυτά ένα μυστηριώδες και ανεξήγητο χαρακτηριστικό σ’ αυτές τις επιστημονικές γνώσεις του παρελθόντος που έχουμε στη διάθεσή μας.

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ορισμένες αστρονομικές και επιστημονικές γνώσεις ήταν ήδη γνωστές στο απώτατο παρελθόν ενώ, σύμφωνα με τα όσα μπορούμε να κρίνουμε με βάση τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα, δεν υπήρχε τρόπος να γίνουν οι αναγκαίες παρατηρήσεις για να προχωρήσουν σε τέτοιες ανακαλύψεις. Και ακόμα περισσότερο, αφού πολλές απ’ αυτές τις γνώσεις φαίνεται ότι προέρχονται από ένα πολύ αρχαίο στάδιο ανάπτυξης ή ότι διάφορες φυλές και έθνη τις ήξεραν ήδη από τις αρχαιότερες περιόδους πολιτισμού μας, λες και ήταν κύριοι αυτών των γνώσεων με το ξεκίνημα της πολιτιστικής τους εξέλιξης και όχι ότι τις ανέπτυξαν σιγά σιγά.