Εκτός από τις καταστροφές των αρχαίων κειμένων στο Μεσογειακό κόσμο και στη Μέση Ανατολή που οφείλονται στους πολέμους, στις κατακτήσεις και στο φανατισμό, βρίσκουμε στην ιστορία της Κίνας μία καταπληκτική περίπτωση ενός και μόνο ατόμου αποφασισμένου να εξαλείψει όλο το γραπτό παρελθόν για να αποθανατίσει τον εαυτό του. Ο Σι Χουάνγκ Τι, ο Αυτοκράτορας που ενοποίησε τη δυναστεία Τσιν (η οποία έδωσε το όνομά της στην Κίνα), αποφάσισε ότι από πολιτική και ψυχολογική άποψη η ιστορία της Κίνας έπρεπε ν’ αρχίζει μ’ αυτόν. Τον τρίτο αιώνα π.Χ. διέταξε να καούν όλα τα βιβλία (ακόμα και τα βιβλία του Κομφούκιου) και έστειλε τους μορφωμένους που καθυστερούσαν το κάψιμο, στην άχαρη και συχνά μοιραία δουλειά της οικοδόμησης του Μεγάλου Τείχους. Ο Αυτοκράτορας έκανε εξαίρεση μόνο για τα βιβλία που ασχολούνταν με ιατρική, γεωγραφία και νεκρομαντεία. Επειδή ο πολιτισμός της Κίνας είχε δώσει δείγματα μεγάλης επιστημονικής προόδου στα πολύ παλιά χρόνια, δεν ξέρουμε τι γνώσεις και τι στοιχεία μπορεί να χάθηκαν, αν και ορισμένες ιατρικές εφαρμογές σαν την βελονοθεραπεία (βελονισμός) χρονολογούνται απ’ αυτές τις πανάρχαιες εποχές και χρησιμοποιούνται και ενθαρρύνονται μέχρι σήμερα από τους τωρινούς ηγέτες της Κίνας.
Η χρησιμοποίηση της πυξίδας μπορεί να θεωρηθεί σαν παράδειγμα επιστημονικής γνώσης που διατηρήθηκε με μαγικό χαρακτήρα ενώ η αληθινή της χρήση ξεχάστηκε ώσπου να ξαναεφευρεθεί. Οι Κινέζοι νεκρομάντεις χρησιμοποιούσαν ένα είδος λείας κουτάλας, μερικές φορές ζυγισμένη και άλλες φορές βάζοντάς τη να επιπλέει, για να λένε την τύχη, αλλ΄ αυτά τα αντικείμενα χρησίμευαν επίσης και για να προσδιορίζουν διευθύνσεις τόσο για τα πλοία όσο και για τα άρματα, αφού τα άκρα έδειχναν το Βορά και το Νότο, ενώ ο Νότιος Πόλος θεωρούταν από τους αρχαίους Κινέζους σαν ο σημαντικότερος (ίσως μια ανάμνηση από προηγούμενα ταξίδια).
Δεν είναι εντελώς γνωστό αν οι αρχαίοι Κινέζοι ανακάλυψαν και ανέπτυξαν τις εκρηκτικές ύλες στην Κίνα ή αν διατήρησαν τη γνώση αυτή από προγενέστερες πηγές, όπως φαίνεται να είναι η περίπτωση των αρχαίων κατοίκων της Ινδίας. Η χρήση των εκρηκτικών υλών στην Άπω Ανατολή φαίνεται να είναι πολύ αρχαιότερη απ’ όσο νομιζόταν μέχρι τώρα και μάλιστα όχι για διασκέδαση αλλά για πολεμικούς σκοπούς. Οι Ινδοί χρησιμοποίησαν κάποιο είδος εκρηκτικής ύλης εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου και οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν εκρηκτικούς πυραύλους κατά των Μογγόλων και Τούρκων επιδρομέων. Στην πραγματικότητα, η μόνη μάχη που κέρδισε ποτέ η δυναστική Κίνα εναντίον σύγχρονων επιδρομέων έγινε στη διάρκεια των πρώτων κατακτητικών βλέψεων της Ρωσίας προς την Ανατολή, εδώ και σχεδόν 200 χρόνια, όταν άρχιζε η τελευταία δυναστεία. Είναι αλήθεια πως οι Ρώσοι είχαν κανόνια, αλλά αν και οι Κινέζοι είχαν μόνο τόξα, βέλη, σπαθιά και λόγχες για να αντισταθούν, χρησιμοποίησαν και επιθετικούς πυραύλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου