Ταρτησσός ή Θαρσείδα

Μία ενδιαφέρουσα άποψη για την Ταρτησσό ή Θαρσείδα είναι ότι βρισκόταν στην ακτή της Ισπανίας προς τον ωκεανό και ότι από πολύ νωρίς διέθετε σημαντικό εμπορικό στόλο. Η Βίβλος περιγράφοντας τη μεγαλοπρέπεια της αυλής του Σολομώντα, αναφέρει ειδικά τις εμπορικές συναλλαγές της στο Γ’ Βασιλέων Κεφ. 10, στ. 22: «Το ναυτικόν του Σολομώντος μαζί με το ναυτικόν του Χιράμ μετέβαινε δια της Μεσογείου Θαλάσσης εις Θαρσίς. Κάθε δε τρία έτη το ναυτικόν του Σολομώντος επέστρεφεν από την Θαρσίς με χρυσίον, με άργυρον, με πολυτίμους λίθους και με πολύτιμα ξύλα».

Επίσης και στον Ιεζεκιήλ Κεφ. 27, στ. 12 βρίσκουμε: «Οι Καρχηδόνιοι ήσαν οι εμπορευόμενοι μαζί σου, χάρις στο πλήθος κάθε είδους των εμπορευμάτων σου. Και αυτοί σου έδιδαν προς αγοράν των εμπορευμάτων άργυρον, χρυσόν, σίδηρον, κασσίτερον και μόλυβδον».

Αρχαία ελληνικά ντοκουμέντα αναφέρουν ότι μερικά πλοία που είχαν πιάσει λιμάνι στην Ταρτησσό βρήκαν τόσο άφθονο ασήμι ώστε για το ταξίδι της επιστροφής τους αντικατέστησαν τις μολυβένιες άγκυρες που είχαν, με ασημένιες.

 

(Από τη Βικιπαίδεια)

Η παρουσία αυτής της εμπορικής μητρόπολης από την άλλη πλευρά του Γιβραλτάρ έδωσε λαβή για θεωρίες ότι η ίδια η Ταρτησσός ήταν η Ατλαντίδα και ότι οι Κρήτες και οι Έλληνες που την επισκέπτονταν επέδιδαν, κατά κάποιο τρόπο, τον μύθο της Ατλαντίδος στην πανίσχυρη και πλούσια πόλη που, πράγματι εξαφανίστηκε μετά που κατακτήθηκε από τους Καρχηδόνιους.

Οι Καρχηδόνιοι βεβαιώνουν ακόμα παραπάνω πως η πλούσια αυτή αποθήκη έπρεπε να εξαφανιστεί από τα μάτια του κόσμου κάνοντας μία συμφωνία με τους Ρωμαίους αμέσως μετά την κατάκτησή της που επέτρεπε τα ωκεάνια ταξίδια πέρα από το Γιβραλτάρ μόνο σε καρχηδονιακά πλοία.