Η χαμένη Χρυσή Πόλη

Υπάρχουν επίμονοι και αινιγματικοί θρύλοι που ζωντανεύουν κάθε τόσο και αναφέρονται σε χαμένες πόλεις που ακόμα δεν βρέθηκαν, στη ζούγκλα της Βραζιλίας ή του Αμαζονίου όπυ λένε ότι ζουν ακόμα οι απόγονοι των ανθρώπων της Λίθινης Εποχής που τις έκτισαν. Αυτές οι πόλεις, ιδιαίτερα μία που λέγεται Μανόα, αναφέρθηκαν από τότε που οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι πρωτοέφτασαν στην περιοχή αναζητώντας χρυσάφι, ενώ η περιγραφή που έδωσα οι Ινδιάνοι στο Φρανσίσκο Λόπεζ την εποχή που κατακτήθηκε το Περού παραείχε στοιχεία ικανά να τραβήξουν οποιονδήποτε θησαυροθήρα. «… Η Μα-νόα είναι σ’ ένα νησί σε μία αλμυρή λίμνη. Οι τοίχοι της και οι οροφές της είναι από χρυσάφι και καθρεφτίζονται στη χρυσοφόρα λίμνη. Όλα τα σερβίτσια του παλατιού είναι από καθαρό χρυσάφι και ασήμι και τα πιο ασήμαντα πράγματα είναι φτιαγμένα από ασήμι και χαλκό. … Στη μέση του νησιού υπάρχει ένας ναός αφιερωμένος στον Ήλιο. Γύρω απ’ το κτίριο υπάρχουν αγάλματα από χρυσάφι που αναπαριστάνουν γίγαντες. Υπάρχουν ακόμα και δέντρα στο νησί, φτιαγμένα από χρυσάφι και ασήμι … και το άγαλμα ενός πρίγκιπα σκεπασμένο εντελώς από χρυσόσκονη».

(http://ratihdejavu.blogspot.com/2011/05/lost-city-el-dorado.html)

Οι συχνές αναφορές για μια τέτοια πόλη γεμάτη θησαυρούς που πότε την κατοικούν λευκοί Ινδιάνοι ή την περικυκλώνουν επικίνδυνες φυλές αγρίων και πότε είναι εντελώς εγκαταλειμμένη και που εδώ και εκατοντάδες χρόνια την τοποθετούν στην περιοχή του Αμαζονίου με τις Γουιάνες και τη Βενεζουέλα στα βόρεια, συνέβαλαν πολύ στην εξερεύνηση της περιοχής. Ακόμα και ο Σερ Ουώλτερ Ράλεη προσπάθησε να τη βρει χωρίς επιτυχία το 1595.

Ενθουσιασμένοι από τις διηγήσεις κάποιου Ραπόζα που υποστήριζε ότι επισκέφτηκε την πόλη το 1743, ένα χρόνο μετά, το 1744, τετρακόσιοι άνδρες έφτιαξαν μια βραζιλιάνικη αποστολή με στόχο τη Μι-νόα. Από αυτούς, μόνο οι 25 επέστρεψαν.

Σε μια άλλη περίπτωση, ένας ολόκληρος βραζιλιάνικος στρατός από 1400 άνδρες εξαφανίστηκε μέσα στη ζούγκλα

Η αναζήτηση της χρυσής πόλης ή των πόλεων της Μι-νόα στοίχισε τη ζωή διακεκριμένων εξερευνητών σαν τον συνταγματάρχη Φώσεττ το 1925 και πιο πρόσφατα το γάλλο εξερευνητή Ρ. Μανφραί το 1950.