Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα μορφωτικής παρακμής στους λαούς των νησιών του Ειρηνικού είναι η απώλεια του συστήματος γραφής του Νησιού του Πάσχα πριν προλάβει να μεταφραστεί. Όταν οι λευκοί πρωτοεπισκεύθηκαν το νησί, μόνο λίγοι νησιώτες από τους 6.000 που ζούσαν εκεί μπορούσαν να διαβάζουν τις μυστηριώδεις γραφές ρόνγκο-ρόνγκο γραμμένες ή χαραγμένες σε επίπεδες πλάκες ή σε βράχους. Η γραφή μοιάζει να είναι συλλαβικό αλφάβητο, ορισμένοι χαρακτήρες αναπαριστάνουν ανθρώπινες φιγούρες και άλλοι απλά γραμμικά σχέδια. Μετά τις λεηλασίες, τα σκλαβοπάζαρα και τις αρρώστιες, όταν ο πληθυσμός είχε περιοριστεί σε 100 περίπου ψυχές, όλοι όσοι ήξεραν γράμματα είχαν πεθάνει και μαζί τους και το μυστικό του «αλφάβητου» και τα περιεχόμενα των πινακίδων. Μία άλλη παραπλήσια γραφή, που επίσης δεν αποκρυπτογραφήθηκε, βρέθηκε στις Καρολίνες Νήσους.
Το αλφάβητο του Νησιού του Πάσχα, ή μάλλον συλλαβάριο, καθώς υπολογίζεται πως είναι αφού διαθέτει πάνω από 500 σημεία, παρουσιάζει ένα άλλο μυστήριο, ίδιο ή και μεγαλύτερο από το μυστήριο των αγαλμάτων. Κατά τα φαινόμενα, έχει σχέση με τη γραφή ενός εξαφανισμένου πολιτισμού, ακριβώς στην άλλη άκρη της γης, δηλαδή, όσο μακρύτερα θα μπορούσε να πάει κανείς από το Νησί του Πάσχα ταξιδεύοντας πάνω στη γη. Διότι, αν τρυπούσαμε τη γη με ένα φανταστικό άξονα, ξεκινώντας παό το Νησί του Πάσχα για να βγούμε εκ διαμέτρου αντίθετο σημείο, θα βρισκόμασταν στην περιοχή της κοιλάδας του Ινδού, στο Πακιστάν, τοποθεσία των μεγάλων πόλεων Μοχέντζο, Ντάρο και Χάραππα, που υπολογίστηκαν 4,500 ετών, αρχαιότερες δηλαδή από την τεκμηριωμένη ιστορία της Ινδίας. Ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού εκτεινόταν κατά μήκος και πλάτος της κοιλάδας και παρουσίαζε τεράστιες καλοσχεδιασμένες και πολυπληθείς πόλεις χτισμένες από τούβλα με πολύπλοκα συστήματα άρδευσης, υπονόμων και διαθέσεως απορριμμάτων. Ο πολιτισμός αυτός σταμάτησε όταν κατακτήθηκε ξαφνικά και ερημώθηκε από επιδρομείς που έφτασαν από τον Βορά γύρω στα 1500 π.Χ. Τόσο ξαφνικά μάλιστα που βρέθηκαν σκελετοί των σφαγμένων κατοίκων στο επίπεδο του δρόμου των πόλεων.
Υπολογίζεται ότι ο πολιτισμός της Κοιλάδας του Ινδού είναι σύγχρονος της αρχαίας Σουμερίας, η γραφή της οποίας διαβάστηκε αλλά οι γραφές των Μοχέντζο, Ντάρο και Χάραππα δεν μπορούν να αποκρυπτογραφηθούν αφού η ίδια η γλώσσα εξαφανίστηκε μαζί με τους ανθρώπους που τη μιλούσαν.
Η απόσταση ανάμεσα στην Κοιλάδα του Ινδού και το Νησί του Πάσχα, που είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να μετρηθεί στη γη, κάνει ακόμα πιο απίστευτο το γεγονός ότι πολλά από τα γράμματα ή συλλαβές που διασώθηκαν πάνω σε σφραγίδες και δακτυλίδια, σαν υπογραφές ή σημεία αναγνώρισης είναι τόσο πανομοιότυπα που δεν μπορούμε να παραδεχτούμε καμιά τυχαία ή συμπτωματική ομοιότητα.
Η ύπαρξη μιας γραφής απομονωμένης σε ένα νησί χιλιάδες μίλια μακριά από οποιαδήποτε ξηρά στη μέση του μεγαλύτερου ωκεανού της γης και μιας άλλης παραπλήσιας γραφής στους αντίποδες του νησιού, στην προϊστορική Δυτική Ινδία, υποδηλώνει όχι μόνο μια κοινή προέλευση αλλά και μία εξάπλωση της κουλτούρας και είναι μια ένδειξη αρκετά συγκεκριμένη ότι σε ένα πολύ απομακρυσμένο παρελθόν γινόντουσαν θαλασσινά ταξίδια σε αποστάσεις και με στόχους που μέχρι τώρα κανείς δε φανταζόταν δυνατούς.
Η απόσταση ανάμεσα στην Κοιλάδα του Ινδού και το Νησί του Πάσχα, που είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να μετρηθεί στη γη, κάνει ακόμα πιο απίστευτο το γεγονός ότι πολλά από τα γράμματα ή συλλαβές που διασώθηκαν πάνω σε σφραγίδες και δακτυλίδια, σαν υπογραφές ή σημεία αναγνώρισης είναι τόσο πανομοιότυπα που δεν μπορούμε να παραδεχτούμε καμιά τυχαία ή συμπτωματική ομοιότητα.
Δείγματα της αρχαίας γραφής του Νησιού του Πάσχα (πάνω) και της Κοιλάδας του Ινδού (κάτω)
σε σύγκριση. Ενδιάμεσες ή συνδετικές γραφές, δεν βρέθηκαν.
σε σύγκριση. Ενδιάμεσες ή συνδετικές γραφές, δεν βρέθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου