Ορισμένα άγνωστα στοιχεία για το γάλα

Τα παρακάτω στοιχεία αφορούν τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ και είναι στοιχεία που έχουν ληφθεί από το site: http://www.notmilk.com/

Το 1930, η μέση αγελάδα παρήγαγε περίπου 6 κιλά γάλα την ημέρα. Το 1988, με την επιλογή ράτσας, την καταλληλότερη διατροφή και τη χρήση αντιβιοτικών, η παραγωγή έχει ανέβει στα 20 κιλά περίπου. Σήμερα με τη χρήση της συνθετικής αυξητικής ορμόνης, η μέση αγελάδα στις βιομηχανικές φάρμες παραγωγής γάλακτος αρμέγεται 2 με 3 φορές την ημέρα και δίνει περίπου 50 κιλά γάλα ημερησίως.

Γάλα και αντιβιοτικά: Η ιστορία τους ξεκινάει από το 1953, χρονιά που η κυβέρνηση των ΗΠΑ επέτρεψε τη χρήση των αντιβιοτικών στη διατροφή των αγελάδων αφενός μεν ως ουσίες που επιταχύνουν την ανάπτυξη των ζώων και την παραγωγή γάλακτος και αφετέρου για λόγους προστασίας των ζώων από τις διάφορες λοιμώξεις.. σήμερα περισσότερο από το 50% της συνολικής ποσότητας των αντιβιοτικών που παράγονται στις ΗΠΑ, αποτελούν μέρος της διατροφής των ζώων σε φάρμες. Στο θέμα αυτό υπάρχουν μερικά σημεία που αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή. Το πρώτο είναι δύο φόβοι για τις επιδημίες που έχει η τόσο διαδεδομένη χρήση των αντιβιοτικών στην υγεία των ανθρώπων. Πρακτικά σήμερα όλοι όσοι πίνουμε γάλα τρώμε αυγά, καταναλώνουμε κρέας ή ψάρια που έχουν παραχθεί σε βιομηχανοποιημένες συνθήκες, εισάγουμε καθημερινά στον οργανισμό μας κάποιες ποσότητες αντιβιοτικών. Για το λόγο αυτό, κάποιοι άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι σε αυτά, μπορεί να παρουσιάσουν αλλεργικές αντιδράσεις σε αυτά.

Πιο σημαντικό όμως θέμα είναι η πιθανότητα ανάπτυξης μικροβίων που είναι ανθεκτικά σε όσα αντιβιοτικά έχουμε καταναλώσει χωρίς να το ξέρουμε με την τροφή μας. Είναι αστείο να γίνεται τόσος λόγος για τις συνέπειες της κατάχρησης των αντιβιοτικών και ταυτόχρονα να γίνεται τόσο εκτεταμένη χρήση στη βιομηχανική κτηνοτροφία.

Προσέξτε και το παρακάτω: το FDA έχει καθορίσει ότι το γάλα που διατίθεται προς πώληση επιτρεπόταν να περιέχει μικρές ποσότητες αντιβιοτικών, αυτές όμως δεν έπρεπε να ξεπερνούν το ένα μέρος στα 100 εκατομμύρια για το κάθε αντιβιοτικό χωριστά.
Όμως η χρήση της συνθετικής αυξητικής ορμόνης οδήγησε στην ανάγκη για αυξημένη χρήση αντιβιοτικών, καθώς οι αγελάδες που τους δίνουν ορμόνη έχουν την τάση να παθαίνουν μαστίτιδα 79 φορές ευκολότερα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο γάλα τους μεγαλύτερες ποσότητες αντιβιοτικών από αυτές που όριζαν οι κανονισμοί. Πως αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα αυτό; Στο site αναφέρεται πως ξεπεράστηκε με την παρέμβαση της εταιρείας που παράγει τη συνθετική αυξητική ορμόνη. Το γεγονός είναι πως η Margaret Miller, μία από τις επιστήμονες που δούλευαν για τη συγκεκριμένη εταιρεία που παράγει την ορμόνη, προσελήφθη από το FDA στο σχετικό τμήμα του. Μία από τις αποφάσεις της ήταν να αυξήσει την επιτρεπόμενη περιεκτικότητα σε κάθε αντιβιοτικό κατά 100 φορές (!), στο ένα μέρος ανά εκατομμύριο...

Κάτι αντίστοιχο έγινε και με ένα νέο αντιβιοτικό, τη Liquamyocin 200, που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για τη μαστίτιδα. Το αρχικό όριο είχε καθοριστεί στα 300 μέρη ανά εκατομμύριο. Η χρήση του όμως στις αγελάδες έδειξε πως για να τις προστατεύει θα πρέπει να δίνεται σε ποσότητες που τελικά οδηγούσαν σ μεγαλύτερη συγκέντρωσή του στο γάλα, στα 300 μέρη ανά εκατομμύριο. Τι έγινε και με το πρόβλημα αυτό; Και πάλι το FDA πήρε την απόφαση πως δεν πειράζει την υγεία των καταναλωτών να πίνουν γάλα με μεγαλύτερη συγκέντρωση του συγκεκριμένου αντιβιοτικού και αύξησε το όριο για την επιτρεπόμενη συγκέντρωση της στα 300 μέρη ανά εκατομμύριο.

Απλό, θα σκεφθείτε. Όχι όμως και τόσο. Γιατί η Danone παραπονέθηκε πως δεν μπορούσε να επεξεργαστεί το γάλα με αυτή τη συγκέντρωση αντιβιοτικού για να κάνει γιαούρτι, καθώς τα μικρόβια που θα έκαναν αυτή τη ζύμωση δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν και πέθαιναν λόγω της συγκέντρωσης του αντιβιοτικού στο γάλα.

Τέλος, ένα σημείο που έχει οδηγήσει στις διαμαρτυρίες αρκετών ενώσεων καταναλωτών στις ΗΠΑ. Οι εταιρείες γάλακτος και γαλακτοκομικών στο θέμα των αντιβιοτικών οχυρώνονται πίσω από τη σχετική απόφαση της FDA και λένε ότι το γάλα πριν συσκευαστεί συστηματικά ελέγχεται για τις συγκεντρώσεις αντιβιοτικών που ενδεχομένως περιέχει. Και πάλι υπάρχει μία περίεργη για ορισμένους λεπτομέρεια. Ο έλεγχος αυτός γίνεται μόνο για έξι συγκεκριμένα αντιβιοτικά που είναι βέβαια γνωστά στους παραγωγούς γάλακτος. Όμως, όπως κατέθεσε στη σχετική επιτροπή του Κογκρέσου ο Michael Hansen του Consumer Reports, για την αντιμετώπιση της μαστίτιδας των αγελάδων μπορούν να χρησιμοποιηθούν 52 διαφορετικά φάρμακα, 30 από τα οποία είναι εγκεκριμένα και από το FDA. Γιατί από αυτά ελέγχονται μόνο τα έξι; τι γίνεται με τα υπόλοιπα 46;

Στις ΗΠΑ, λόγω της διάδοσης της χρήσης της αυξητικής ορμόνης στις αγελάδες που παράγουν γάλα, τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε ένα νέο προϊόν, το βιολογικό γάλα, (organic milk). Αυτό κυρίως χαρακτηρίζεται από το ότι παράγεται από αγελάδες που δεν τους δίνουν την αυξητική ορμόνη. Σε μερικές περιπτώσεις και αντιβιοτικά, σε λιγότερες περιπτώσεις από αγελάδες που διατρέφονται αποκλειστικά με χόρτο και σε ακόμα λιγότερες το χόρτο με το οποίο διατρέφονται οι αγελάδες είναι προϊόν βιολογικής καλλιέργειας. Σταδιακά το βιολογικό γάλα άρχισε να κατακτά ένα αρκετά σημαντικό μερίδιο της αγοράς των ΗΠΑ. Η εταιρεία που παράγει την συνθετική αυξητική ορμόνη, το καλοκαίρι του 2003, έκανε μήνυση σε μία από τις εταιρείες παραγωγής βιολογικού γάλακτος για παραπληροφόρηση του κοινού και την κέρδισε! Ο λόγος την μήνυσης ήταν πως η εταιρεία που πουλούσε βιολογικό γάλα στις ετικέτες του έγραφε πως αυτό ήταν «Hormone free, Antibiotics free, Pesticides free». Δηλαδή γάλα χωρίς ορμόνες, αντιβιοτικά και παρασιτοκτόνα. Αυτό όμως ήταν πραγματικά παραπλανητικό για το καταναλωτικό κοινό. Προσέξτε το σκεπτικό:

Α) δεν υπάρχει γάλα που δεν περιέχει ορμόνες.
Β) το να δίνεις αντιβιοτικά στις αγελάδες είναι νόμιμο εφόσον η τελική συγκέντρωση των αντιβιοτικών στο γάλα δεν ξεπερνάει τα καθορισμένα από το FDA επίπεδα και τέλος,
Γ) κανείς κτηνοτρόφος δεν θα τάιζε τις αγελάδες του σκόπιμα με παρασιτοκτόνα.

Γάλα και επικίνδυνες χημικές ουσίες (διοξίνες, παρασιτοκτόνα). Το γάλα είναι ένα προϊόν που σχετικά συχνά επιμολύνεται από διάφορες χημικές ουσίες, όπως διοξίνες, τα διάφορα παρασιτοκτόνα που έχουν χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια του χόρτου από το οποίο διατρέφονται οι αγελάδες ή ουσίες που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα των περιοχών που είναι οι φάρμες τους. Οι διοξίνες, ως γνωστόν, είναι ιδιαίτερα τοξικές ουσίες πολλών βιομηχανικών διαδικασιών που διαχέονται εύκολα στο περιβάλλον και από εκεί εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα.

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε το 1999 στο πολωνικό επιστημονικό περιοδικό Rocz Panstw Zakl Hig, η κύρια πηγή έκθεσης του ανθρώπου στις διοξίνες είναι η τροφή του, πιο συγκεκριμένα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το κρέας και τα ψάρια που ευθύνονται για το 90% της συνολικής έκθεσης σε αυτές.

Όσο για τα παρασιτοκτόνα, μία έρευνα του FDA που δημοσιεύθηκε στο Environmental Contamination and Toxicology το 1991, λέει ότι το FDA το 1988 έλεγξε δείγματα γάλακτος από καταστήματα που πουλούσαν γάλα σε 10 πόλεις των ΗΠΑ και διαπίστωσε ότι το 53% των δειγμάτων περιείχε υπολείμματα φυτοφαρμάκων. Ακόμα και στο Pesticide News το 1994 δημοσιεύθηκε μία έρευνα που έγινε σε 12 πόλεις της Ινδίας και για 7 χρόνια εξέταζε δείγματα γάλακτος για την ύπαρξη παρασιτοκτόνων. Η έρευνα αυτή έδειξε πως το 85% των δειγμάτων αγελαδινού γάλακτος που ελέγχθηκαν, περιείχαν παρασιτοκτόνα σε συγκεντρώσεις ανώτερες από τα θεωρούμενα επιτρεπτά όρια.

Αν όμως αμφιβάλετε για τα αποτελέσματα έρευνας στην Ινδία, τι θα λέγατε για μία έρευνα που έγινε στην πολιτεία των ΗΠΑ, τη Χαβάη; Τον Απρίλιο του 1997 δημοσιεύθηκε στο Environmental Health Perspectives έρευνα που έδειχνε ότι η συχνότητα του καρκίνου του μαστού στις γυναίκες της Χαβάης με Ιαπωνική καταγωγή, αυξήθηκε κατά 42% ανάμεσα στο 1970 και το 1985 … Η χαρακτηριστική ίσως περίπτωση είναι εκείνη του γάλακτος που προερχόταν από φάρμες της Καλιφόρνια. Αυτό βρέθηκε να περιέχει μία σειρά από χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα πυραύλων!

Γάλα και νόσος των τρελών αγελάδων. Αν και η μετάδοση της νόσου των Τρελών Αγελάδων με το γάλα δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Αγγλίας όταν είχε ξεσπάσει η επιδημία, είχε απαγορεύσει την πώληση του γάλακτος από τα άρρωστα ζώα επειδή δεν μπορούσε να αποκλεισθεί το γεγονός της μετάδοσής της με αυτόν τον τρόπο. Τώρα το τι είχε συμβεί με το γάλα των «Τρελών Αγελάδων» πριν από τη διάγνωση της πάθησής τους και σε τι κινδύνους έχουν μπει όσοι το κατανάλωσαν, αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Γεγονός πάντως είναι πως υπάρχει καταγεγραμμένη η περίπτωση ενός 24χρονου φυτοφάγου που παρουσίασε τη Νόσο των Τρελών Αγελάδων, ενώ η μόνη επαφή του με ζωικά τρόφιμα ήταν μόνο το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Σύμφωνα με το Michael Hornsby και τους London Times (23/8/97), οι επιστήμονες φοβόντουσαν πως η μόνη εμφανώς πιθανή πηγή μόλυνσής του ήταν το γάλα.

Θυμάστε μία φορά και έναν καιρό την πέτσα που έκανε το γάλα; οφειλόταν στα πλούσια λιπαρά του. Μήπως θυμάστε και ότι μας έλεγαν πως όσο πιο καλό ήταν το γάλα τόσο παχύτερη ήταν η πέτσα του; Σήμερα τι έχει γίνει η πέτσα αυτή; Ομογενοποιήθηκε! Αλλά για σκεφτείτε: όταν με διάφορους τρόπους εξαναγκάζεις μία αγελάδα να βγάλει τριπλάσιο γάλα από όσο θα έβγαζε φυσιολογικά, είναι ποτέ δυνατόν το γάλα αυτό να έχει την ίδια περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά;

Ίσως να έχετε ακούσει ή σας έχουν πει πως σε περίπτωση που δεν σας πιάνει ύπνος να πιείτε ένα ποτήρι ζεστό γάλα. Ακόμα, είναι πιθανό να έχετε ακούσει διάφορους ή να έχετε νιώσει και εσείς τη δυσκολία του να σταματήσεις την κατανάλωση γάλακτος ακόμα και όταν σου έχει γίνει φανερό ότι δεν μπορείς να το χωνέψεις. Ή για την ιδιαίτερη έντονη επιθυμία κάποιων παιδιών για το γάλα. Για την καζομορφίνη όμως έχετε ακούσει τίποτα; Ένα οπιοειδές που υπάρχει στο γάλα ή το παράγει ο οργανισμός κατά τον μεταβολισμό της καζείνης. Ένα σημείο που έχει συγκεντρώσει την προσοχή πολλών ερευνητών είναι το γεγονός ότι η καζομορφίνη βρίσκεται στα ούρα παιδιών με Διαταραχή Συγκέντρωσης της Προσοχής, με Αυτισμό καθώς και σε ενήλικες με Σχιζοφρένεια ή και σε κάποιες άλλες νευρολογικές διαταραχές.

Πηγή: Περιοδικό Τρίτο Μάτι