Ο Δίσκος της Φαιστού

Ο Δίσκος της Φαιστού της Κρήτης είναι ένας δίσκος με σχέδια που μοιάζουν να είναι ιερογλυφικές φιγούρες χαραγμένες σπειροειδώς και στις δύο όψεις του. Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να είναι ένα διασωσμένο παράδειγμα της εξέλιξης του αλφαβήτου διαμέσου του ζωδιακού κύκλου αν είναι αλήθεια - καθώς έχει υποτεθεί - ότι χρησιμοποιεί ζωδιακά σημεία για φωνητικά σύμβολα. Αφότου ανακαλύφθηκε ο Δίσκος της Φαιστού, το 1908, οι φιλόλογοι προσπαθούν να τον αποκρυπτογραφήσουν σα να περιέχει ένα κείμενο σε κάποια γλώσσα που μπορεί να «διασπαστεί» και να μεταφραστεί. Μία αυθεντία του Μινωϊκού πολιτισμού, ο Λεόν Πομεράνς, προτείνει τη γνώμη πως «δεν είναι γραμμένος σε καμιά γλώσσα, αλλά ότι είναι ένα αφηρημένο σύστημα αλληγορικών συμβόλων που προέρχονται απ' τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου καθώς και άλλους αστερισμούς και που πρέπει να ερμηνευτούν και όχι να μεταφραστούν».

Ένα απ' τα συνηθησμένα σχέδια του δίσκου είναι ένα κεφάλι που φαίνεται να φοράει καπέλο με φτερά, κάτι που για μερικούς αποτελεί επιρροή απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και για άλλους απλώς έχει κάποια σχέση με την Ατλαντίδα.

Άλλα σχέδια του Δίσκου εμφανίζονται και σε άλλα σκαλιστά μνημεία της Κρήτης και άλλων νησιών του Αιγαίου και της Μεσογείου και σε έναν μακροσκελή θρύλο χαραγμένο σπειροειδώς σε μια στρογγυλή πέτρα στη Ντεντέρα ης Αιγύπτου.

Ένα καταπληκτικό χαρακτηριστικό του Δίσκου της Φαιστού είναι ότι τα διάφορα σύμβολα τυπώθηκαν ξεχωριστά πάνω στον υγρό πηλό, σα να λέμε δηλαδή ότι ο Δίσκος τυπώθηκε με κινητά στοιχεία μερικές χιλιάδες χρόνια πρωτού εφευρεθεί η τυπογραφία. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως οι σφραγίδες για υπογραφές, συχνά στρογγυλές, χρησιμοποιόντουσαν πάρα πολύ στην αρχαιότητα απ' τους παμπάλαιους πολιτισμούς, στην Αίγυπτο, τη Σουμερία, την Κοιλάδα του Ινδού και άλλα μέρη.

Το καταπληκτικό λοιπόν χαρακτηριστικό του είναι πως ο Δίσκος της Φαιστού έγινε με τη χρησιμοποίηση μιας ολόκληρης συλλογής σφραγίδων ή συμβόλων για να διαμορφωθεί ένα ολόκληρο κείμενο. Με άλλα λόγια, η αρχή της τυπογραφίας ήταν γνωστή στην αρχαιότητα, αλλά το αν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε παπύρους, πέτρες ή άλλη ύλη σαν το χαρτί, θα μείνει αναμφίβολα ένα μυστήριο για μας.