Στο βιβλίο του Ιπποκράτη "Περί διαίτης" αναφέρονται τα εξής:
«Όλα τα ζώα και ο ίδιος ο άνθρωπος αποτελούνται από δύο στοιχεία, διάφορα κατά τη δύναμη, αλλά σύμφωνα κατά τη χρήση, το ύδωρ λέγω και το πυρ. Αυτά τα δύο ενωμένα επαρκούν μεταξύ τους και για όλα τ' άλλα, μα το ένα χωρίς το άλλο δεν επαρκεί ούτε για τον εαυτό του, ούτε για κανένα άλλο. Η δύναμη του καθενός είναι αυτή: Το πυρ μπορεί πάντοτε να κινήσει τα πάντα, το ύδωρ πάντοτε να θρέψει τα πάντα. Καθένα με τη σειρά του δαμάζει και δαμάζεται σε κάθε άκρη, από δω και από κει όπου είναι δυνατό να φτάσει. Κανένα δεν μπορεί να κυριαρχήσει απόλυτα για τον ακόλουθο λόγο: Το πυρ, όταν φτάσει στην άκρη του ύδατος, του λείπει η τροφή κι έτσι επιστρέφει προς το σημείο που μπορεί να του δώσει τροφή. Το ύδωρ όταν φτάσει στην άκρη του πυρός χάνει την κίνησή του, σταματάει και όταν σταματήσει δεν έχει δύναμη πια, μα αναλίσκεται για να θρέψει το πυρ που έρχεται. Για το λόγο αυτό κανένα απ' αυτά τα στοιχεία δεν μπορεί να κυριαρχίσει απόλυτα. Εάν κυριαρχούσε ποτέ το ένα από τα δύο, οποιοδήποτε κι αν κυριαρχούσε, κανένα από τα πράγματα που υπάρχουν σήμερα δεν θα ήταν όπως είναι ακριβώς τώρα. Αλλά μένοντας έτσι, θα είναι τα ιδια πάντοτε και δεν θα λείψει ούτε το ένα, ούτε το άλλο, ούτε και τα δύο ταυτόχρονα. Έτσι λοιπόν το πυρ και το ύδωρ, όπως είπα επαρκούν πάντοτε σε όλα, τόσο για το μέγιστο, όσο και για το ελάχιστο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου